Mijmeringen van Mirjam | Tijd
Mirjam is in de zomer van 2023 met haar gezin van de stad verhuisd naar het buitengebied van Oirschot. Ze hebben een hectare land waarop ze met de aanleg van een voedselbos goed voor zichzelf én voor de biodiversiteit willen zorgen. In deze maandelijkse column in Natuurlijk Oirschot, het maandblad van IVN Oirschot, vertelt Mirjam over haar ontdekkingsreis als ‘groentje in het groen’. Hieronder de column van november 2024.
Als onderwijsfamilie met schoolgaande kinderen drukt de ritmiek van de schoolvakanties een grote stempel op de ritmiek van ons leven. Als de herfstvakantie is gearriveerd is er geen ontkennen aan: de zomer is voorbij, de herfst is in volle gang, de winter komt met rasse schreden dichterbij en de lente lijkt verder weg dan ooit. Ik heb het gevoel dat de zomer voorbij is gevlogen. Ik herinner me van vorige zomer, naast de vele regen, dat ik alle veranderingen op ons terrein zo minutieus waarnam. De herfst introduceerde zichzelf toen langzaam, plantje voor plantje, blaadje voor blaadje. En nu lijkt het alsof de lelietjes-van-dalen van het een op het andere moment ineens weg zijn. Ogenschijnlijk zonder vooraankondiging ligt er nu alleen nog wat bruin snotterig blad. Als psycholoog weet ik echt wel dat iets voor de eerste keer meemaken een andere tijdsbeleving geeft dan de keren erna, als de loop der dingen meer bekend en voor het brein voorspelbaar is. De intensiteit en ervaren vertraging van de eerste keer is niet te evenaren bij herhalingen van hetzelfde. Als je zelf terugdenkt aan een eerste keer, herken je dat gevoel? De eerste kus met je lief, de eerste keer een ijsvogel in het echt zien, je (klein)kind voor het eerst vasthouden, de eerste keer naast een bulderende waterval staan, de eerste keer dat je dat ene gerecht proefde dat voor altijd je lievelings is…
Hoewel de een er gevoeliger voor is dan de ander, hebben we als mensen dus een soort aangeboren behoefte om op zoek te gaan naar nieuwe ervaringen die de verwondering activeren. In deze tijden van instant bevrediging is de neiging om op zoek te gaan naar een snelle, grote verandering dichtbij. Maar dat past eigenlijk niet bij de ritmiek van het jaar. Nu de natuur weer overgaat in de ruststand, brengt ze de vertraging als vanzelf met zich mee. Ze nodigt ons uit om in het kleine, dagelijkse de verwondering te zoeken. Sta stil en kijk omhoog naar de prachtige donkere silhouetten van de kale bomen tegen de rode ochtendzon. Kijk in de verte over de velden en het water waar de optrekkende mistsluiers op kniehoogte langzaam dansen. Hurk en kijk naar de parelende dauwdruppels die de zachte zonnestralen vangen op de wintergroene plantjes.
Als ik mag kiezen, dan ga ik voor de lente en de zomer. Misschien maar goed dat ik niet kán kiezen, want stiekem weet ik dat het goed voor me is dat we ook een herfst en een winter kennen.
